Koń Trakeński
Witam na stronie w całości poświęconej koniom rasy Trakeńskiej. Są to silne, szlachetne konie, aby dowiedziec się więcej zapraszam do przejrzenia mojej strony.
Witam na stronie w całości poświęconej koniom rasy Trakeńskiej. Są to silne, szlachetne konie, aby dowiedziec się więcej zapraszam do przejrzenia mojej strony.
Ojczyzną Trakenów są Prusy Wschodnie. Wczesnymi osadnikami na tym terenie byli Scytowie, znani ze swego zamiłowania do koni. Hodowane przez nich rumaki były małe i krępe, ale silne. Służyły im za środek transportu, jak i wierzchowce bojowe. Te bardzo wczesne konie powstały w oparciu o miejscową rasę schweiken, która obecnie nie istnieje, oraz kuce mongolskie z domieszką krwi turkmeńskiej. Traken odziedziczył po swoich przodkach odporność i wytrzymałość.
W 1732 roku król pruski Fryderyk Wilhelm I, ojciec Fryderyka Wielkiego, założył Królewską Stadninę Koni w Trakenach, na osuszonych bagnach pomiędzy Gąbinem (Gumbinnen) a Stołupianami (Stallupönen). Stała się ona głównym źródłem ogierów dla Prus i słynęła z hodowli pięknego konia do powozów, który liczył sobie szybkość i wytrzymałość.
Od 1787 r., zmienił się kierunek hodowli w związku z zapotrzebowaniem na wojskowe remonty. Już wtedy stosowano próby dzielności i prowadzono dokumentację hodowlaną. Przywiązywanie dużej wagi do zasad dziedziczenia oraz stosowanie prób dzielności do dziś stanowią podstawę hodowli koni gorącokrwistych w całej Europie. W XIX w., w okresie największego rozkwitu, stadnina w Trakenach posiadała 13 760 hektarów ziemi. Klacze podzielone były na stada w zależności od umaszczenia matek. Były więc stada kasztanowate, gniade i skarogniade, maści mieszanych i kare. Najwięcej klaczy miało stado kare.
W XIX w., aby doskonalić rasę, użyto reproduktorów pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej, chociaż pierwsza z ras była wyraźnie preferowana. W 1913 roku aż 84,3% wszystkich klaczy było po ogierach pełnej krwi. Konie Trakeńskie brały masowo udział w I wojnie światowej, uważano je wówczas za najlepsze konie wojskowe. Krew arabska stanowiła przeciwwagę dla pełnej krwi angielskiej, której duży dolew mógł spowodować niepożądane zmiany pokroju i temperamentu. Jeszcze w 1936 r. znajdowało się tam stado arabskich klaczy, a w latach 1956-1958, w stadninach Rantzau i Birkhausen, reproduktorami były angloaraby Burnus i Marsuk.
Największy wpływ na rasę trakeńską wywarł ogier pełnej krwi angielskiej Perfectionist, syn Persimmona. Urodzony w 1893 r. Persimmon, należał do Księcia Walii, późniejszego króla Edwarda VII, który sam go wyhodował. Ojcem tego konia był St. Simon, a matką - Perdita II, po ogierze Hampton, od klaczy Hermione. Persimmon wygrał Epsom Derby i St. Leger w 1896 r. i miał istotny wpływ na rozwój linii St. Simona. Jego syn Perfectionist, wraz ze swoim najlepszym synem Tempelhüterem, występuje w rodowodach wielu współczesnych koni Trakeńskich. Tempelhüter padł w 1932 r. , ale do tego czasu stadnina w Trakenach wzbogaciła się dzięki niemu o 54 ogiery i 60 klaczy zarodowych. Współczesny koń Trakeński powstał na podłożu linii Perfectionist/Tempelhüter oraz lini Dingo, w której istną rolę odegrały córki Tempelhütera.
